Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Cur id non ita fit? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Duo Reges: constructio interrete. Non potes, nisi retexueris illa. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quae cum essent dicta, discessimus. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet
honestate, nec officia nec virtutes in ea ratione nec
amicitiae constare possunt.

Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est
doloris omnis amotio.

Bork: Recte, inquit, intellegis.
Tubulo putas dicere?: Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Videsne, ut haec concinant? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-;

At enim sequor utilitatem. Tria genera bonorum; Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Summae mihi videtur inscitiae. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?